Normal; kelime anlamı olarak alışılagelene, kurala uygun olan, şaşılacak bir yönü bulunmayan, olağan, doğal demek. Yani hatırladığımız eski hayatımız.

Normalleşmek dediğimiz bir tabir var artık hayatımızda yeni normal de deniyor bugünlerde. Kimsenin henüz tam olarak anlamlandıramadığı. Çünkü bu bildiğimizden çok farklı bir ‘normal’. Pek de sevilmeyen bir hal kimileri için. Ama aynı zamanda özlenen, beklenen, aranan, arzu edilen de bir durum. Çünkü hayatımız bir anda öylesine çabuk değişiverdi ki normal olanı arar olduk.

Kimimiz rutinle çok barışık, kimimiz ise hep farklı olanın arayışında. Normalin böyle dingin ve uslu bir hali var, bizdeki hissiyatı öyle. Oysa şu sıra yaşadığımız durum bildiğimiz normalin çok ama çok uzağında. Çünkü bir çerçevesi var. Yenilenen dünya durumuna ayak uydurup ona göre ilerlemeyi kapsıyor. Bir türlü anlayamadığımız şey bu işte.

İnsanları görüyorum ve şaşırıyorum. Sanki her şey kaldığı yerden devam ediyor. Hiçbir şey olmamış gibi hatta. Yaşam cesaretlerine hayranlık duymamak elde değil. Öylece gezip dolaşıyorlar, alışveriş yapıyor, sokaklarda çocuklarıyla eğleniyorlar. Peki biz neden böyle yapamıyoruz? Çünkü korkumuzu besliyoruz haberlerle, duyduklarımızla gördüklerimizle. Çünkü bu normal bizim normalimiz değil, anlamaya ve ona uymaya çalışıyoruz.

Anne babam izin verilen günlerin haricinde virüs ilk başladığından bu yana evdeydiler. Keza biz de öyle karantina yolculuğumuzu saymazsak. Ama sanki bizim dışımızda herkes istediği her şeyi yapıyor gibi görünüyor. Bu da biz ve bizim gibilerde psikolojik olarak bir çöküş yaşatıyor. Umut ettiğimiz şeyleri sanki diğerleri sömürüyor gibi hissediyoruz. İnsanlar çoluk çocuk sokaklardalar. Kalabalık toplaşmalar, eğlenmeler, parklarda pazarlarda mini mini bebeklerle dolaşmalar ne ararsanız var. Sanki yeryüzü ve tüm insanlık ortak bir dertten muzdarip değilmişçesine akıyorlar hayatın içinde. Bu nasıl vurdumduymazlık? Acaba virüse çare bulundu da bizim mi haberimiz yok veya ölümsüzlüğün sırrına mı vakıflar? Bilemiyorum.

Toplumlarda   kurallara riayet etmeyenler ne yazık ki daima oluyor. Hatta kendisi pek çok şeyde haklı gören insanlarla çevriliyiz. Duyarsızlık da çok aşina olduğumuz bir şey artık. Yine de dünyanın genelinde pandemi denen bu illet varken, insanlar hastalığın pençesinde direnirken hatta ölmek bile bunca zorken niye? Yeni normalimiz bu kadar mı anormal?