Sabah telefonumun sesiyle uyandım,çok erken bir saat olması ve arayan kişinin beni normalde o saatte aramayacak olmasından dolayı merakla açtım telefonu,canım arkadaşım telefonun ucunda ve sesi o kadar bitkin ve üzgünki,ne oldu dedim,başladı anlatmaya,çok eski bir arkadaşının ki bende tanıyorum,başına çok üzücü işler gelmiş,çok karışık ve yıpratıcı....o kadar üzülmüşki bu olanlara sabaha kadar uyumamış..Dedim ki evet oldukça sarsıcı ve üzücü bir durum bu arkadaşının yaşadığı,peki sen sabaha kadar üzüldün ağladın bunun arkadaşına faydası oldu mu? Hayır..Bundan arkadaşının haberi dahi yok değil mi? Evet..Peki hep birlikte toplaşıp sabahlara kadar ağlasak üzülsek bir faydası olur mu? Elbette olmaz üstelik sürekli aynı konuda yapılan negatif yayın,daha fazla blokaj oluşturur ve durumu güçlendirir başka bir işe yaramaz...Bu olanlar o kişinin tekamülü için gerekliydi,olması gereken olmuş ve en önemlisi olan hakkında ki en hayırlı şeydi..Bu alemde kalıcı hiçbir şey yok,ne sevinç,ne üzüntü,ne para ne mal her şey geçici..Görene tabiki,köre ne?

Bu dünya zıtlık alemi,acı varsa tatlı var,gündüz varsa gece var,neşe varsa üzüntü var. Hepsi zıtlığı ile biliniyor,var oluyor.Önemli olan her duyguyu dengeyle yaşamak,olanı hayrımıza çevirebilmek,nasıl ki spor yapmaya başladığımızda kaslarımızın çalıştığını kaslarımız acımaya başladığında anlıyoruz üstüne üstlük oooo seviniyoruz,nasıl yemeğe acı katıyoruz ki ben acı yemezsem yemekten tat alamam,tatlı yaparken illa içine bir cimcik tuz katarız tadı dengelesin diye,işte hayatta böyle, acı da gerekiyor bazen, acı da tatlı da bizim gelişimimize hizmette...

Allah ikisini dengelemeyi, hazmedip idrakimizi artırmamızı nasip etsin inşaallah.Sevgi ve dua ile...