Hedeflerimize ulaşmamızda en büyük engel kendimiz ve bunu besleyen kaynak da korkularımız. Bilge bir adam bir ağacın dibine oturmuş biraz soluklanmak için, yakınında da bir göl varmış, bakmış bir köpek göle yaklaşmış su içmek istiyor fakat gölde yansımasını görünce korkup geri kaçıyor. Bu böyle dört beş kez tekrarlanmış, çok susamış olan köpek artık dayanamamış ve kendini suya atmış, bakmış ki ortada korkacağı bir durum yok, suyu içmesine engel kendisi,korkusunu yendiği noktada amacına ulaşmış,ve bunu yaparken anlık bir hamle yapması gerekmiş.Bizler içinde aslında tamda böyle,sadece içimizdeki öze tam güvenle yapamayacağımız hiçbir şey yok.

Bir şeyden korktuğumuzda ki bu mutlaka şartlandırılmış bir şeydir.Sakın gece sokağa çıkma,sakın sokak hayvanlarını sevme vs..O korku büyür büyür ve artık açığa çıkmak zorunda kalır.O zaman da eskilerin sözü bizde açığa çıkar "korktuğum başıma geldi" korktuğumuz şey başımıza geldiğinde ne olur?hiçbir şey.....eskiden böceklerden o kadar korkardım ki anlatamam,sanki ne yapacaklar bana,yiyip bitircek halleri yok,en fazla bir ısırık alırlar,biraz şişer kaşınır geçer,ama ben bunu şu yaşadığım deneyimden sonra idrak edebildim,bir böcek vardı yazlıkta adı dosdos kocaman bir şey ve üzerinize konduğunda ayaklarındaki tüylerini giysinize yapıştırıyor ve siz ne kadar çığlık atıp hareket etseniz de orda cızırdıyor o cızırdadıkça siz daha çok bağırıyorsunuz,yani en azından ben öyle yapıyordum.Bir akşam arkadaşım birini yakaladı ve yakından gördüm onu, Allahım bu kadar tatlılık olabilir mi,antenleri var uçları top,ben onu izlerken o da yusyuvarlak gözlerini çevire çevire beni izliyor.Kızdım kendime bu sevimli şeyden nasıl korktum,nasıl da sevimli sevimli bakıyor.Elbette onu elime aldım, sakin sakin kaldı elimde, böylece böceklerle korkumu dönüştürmeyi başardım ve o gün bugün böcekler beni rahatsız etmezler.

Evimizde köpeğimiz var Leo,dışarı çıkacağı zaman sevincinden havlar ve kapı açıldığında eğer komşumuzla göz göze gelmişlerse daha bir içten havlar,o bayan öyle bir korkuyorki,yüzü alı al moru mor oluyor,oysa defalarca anlattım asla kontrolsüz değil ve asla ısırıp saldırmaz,çünkü Leo kendini insan sanıyor sadece sevincinden havlıyor,bayan bir türlü ikna olmuyor çünkü kötü bir deneyim yaşamış çok önceden köpeklerin saldıracağına şartlandırmış kendisini,bu korkuyu dönüştürmediği taktirde dilerim olmasın ama aynı şeyi yaşaması an meselesİ..

Lütfen korkularımızı sevgiye dönüştürelim en azından çalışalım,ben demiyorum ki korktuğunuz bir hayvansa gidin onu kucaklayın ama en azından bilin ki size zarar vermezler ekstrem bir durum olmadığı takdirde,bir işe başlamaktan korkmayın kendinize inanın,başlamak başarmanın yarısı....