Akşam kahvemi içmek için babama gittim,neşeli neşeli karşıladı beni, gel gel oturmadan bak sana ne gösterecğim diyerek mutfak penceresine götürdü.Geçen ay iki haftalığına yurtdışına çıkması gerekti ve balıklarıyla çiçeklerini,kardeşimle bana emanet etti.Bizde bu işi sıraya koymak için kur'a çekelim dedik ve her zamanki gibi kardeşimin eşi çıktı kur'a dan:))))Sağolsun her gittiğinde balıklara bakmış,evi havalandırmış falan ama çiçeklere bakmamış,bizimde hatırlatmak aklımıza gelmediğinden çiçekler kurumuş gitmiş.Babam döndüğünde çiçekleri öyle görünce çok üzüldü biraz kızdı,söylendi haklı olarak,çiçekleri sökmüş atmış,başka bir şey ekerim diye saksıları arka balkona bırakmış,saksının bir tanesine de filizlenmiş birkaç diş sarmısak gömmüş.Benim gittiğim gün de bakmış ki saksılardaki çiçekler,dibinden yeni filizler vermiş, sarmısaklar da neredeyse bir karış büyümüş,baktım baktım saksılara dedim,ey kurban olduğum Allahım bir avuç toprakta kupkuru dala can veren kudretine, yaratmandaki renk renk ahenge hay'ranım,hay'retimi artır.Sonra düşündüm ki,biz de bir düşünce tohumu ektiğimizde o düşünceyi özgür bırakırsak,öyle mi olur,böyle mi olur diye eşelemezsek,endişe enerjisi yaymazsak,saf bilinç ve güven duygusuyla rabbimize bırakırsak hiç ummadığımız anda yeşerecek o düşünceler,istekler.Nasıl ki tohumu ektiğimizde sürekli gidip gidip toprağı eşelemiyorsak, tuttu mu tohum çıkacak mı acaba diye endişelenmiyorsak,isteklerimizi oluşturan güzel düşüncelerimizi de aynı güvenle özgürce serbest bırakmalıyız.Bırakalım ki yeşersinler, çiçek açsınlar,sarıp sarmalasınlar...