Merhaba sevgili okurlarım. Tekirdağ ve Kocaelispor maçından sonra maçtan çok olay olan köşe yazım ve sonrasında gelişen olaylar hakkında son noktayı koymak için yazıyorum. Öncelikle değinmek istediğim bir nokta var. Taraf olmak, taraftar olmak, her şey olmak kolaydır. Ancak insan olmak zormuş. Olay olan o yazımın ardından dedemi kaybettim. Evimde cenaze varken, sosyal medyadan hakaret ve küfürler yağıyordu. Bir yandan taziye alırken bir yandan sosyal medyayı takip ederek küfürlü ve hakaret dolu mesajları silmeye ve kontrol etmeye çalışıyordum. Dedim ya insan olmak… Zor zanaat. Mesaj kutumda hala daha onlarca hakaret ve küfür dolusu mesaj var. Hiç mi iyi bir şey yazan ya da destek çıkan olmadı? Oldu. En büyük desteği Tekirdağlı İNSANlardan gördüm. Yazımı bile okumadan sadece bana karşı karalama kampanyası düzenleyen“tıfıl medya” ürünü haberleri okuyarak küfür dolu onlarca mesajın arasında aklı başında olan ve gerçekten insani duygularıyla yazan insanlar oldu. Mesajlarına başsağlığı ile başlamışlar. Bunlardan birisi; Bahadır Yavaş. Köşe yazısında benimle alakalı bir yazı kaleme almış. Başsağlığı ile başladığı mesajına o holiganların küfürleri için Tekirdağ ve takımı adına özür dileyerek başlamış. Sonra güzel bir dille, insan gibi hassasiyeti ve o günü bir kez daha anlatmış. Yaşanan her şeyi geçiyorum. Öyle denmiş böyle denmiş… Bahadır bey yazısında iki kez özür diliyor. Ve benim olay olan o yazımda hakaret ettiğim konular hakkında özür diliyor. 1, hakaret eden taş atan taraftar. 2, otelde yaşanan olay. Yazım, sitemizde okunma ve yorum rekoru kırdı. Neden? Çünkü “tıfıl medya” ürünü haberlerle insanları yanlış yönlendirildi. Tekirdağ ya da Tekirdağlılarla ne sorunum olabilir? Birinci ağızdan söylüyorum ki herhangi bir sorunum, kinim, öfkem yok. Her yerin iyisi kötüsü olabilir. Yazımı tarafsızca okuyanlar hakaretlerimin geneli değil, hakaret ve taş atan taraftarı ve işgüzarlık yapan otel personelini kastettiğini görebilirdi. Ancak tıfıl medya insanları hakkımda ve Kocaelispor hakkında dolduruşa getirdi. Yine de hakaret etmek bir basın mensubu olarak bana yakışmazdı. Kimseyi kırmak istemezdim. Ettiğim hakaretlerden pişman oldum. Hak ettiler mi? Ettiler, ancak onların cevabını otelde yöneticilerimiz, sahada tribünümüz verdi. Umarım bir daha böyle olaylar yaşanmaz. Yer vermek istediğim bir kişi ve iki ayrı meslekten meslektaşım olan Bartu Özalp var. O da benim gibi hem gazeteci hem de iş güvenliği personeli. Uzun ve bir o kadar da samimi bir yazı yazmış. Çok çok ince bir görüş ile hassas konulara değinmiş. Yazısının sonunda demiş ki; “lütfen biraz sağduyu. Sadece iki il için değil tüm Türkiye için” Çok haklı. Kendini bilmezlerin yüzünden tüm Kocaelispor tarafları ve Sakaryaspor tarafları birbirine yıllardır düşman. Tren mi? Otobüs mü? Neler taşlanmadı? Kimler yaralanmadı? Ne gerek vardı? O gün yazımı yazarken gün boyu çektiğimiz sıkıntılar ve o anki psikolojim kaleme yön vermiş. Tıfıl medya da başlattığı karalama kampanyasına devam ederse, tıfıl kafalar hariç Tekirdağ’dan birçok dostum olacak. Tarafsız ya da aklı başında insanlar kimin ne olduğunu çoktan çözmüş durumda. Valisinden kaymakamına, belediye başkanından baro başkanına, Bürokratından siyasetçisine ve taraftarından basın mensuplarına kadar, gerek telefonla arayarak tehdit eden, gerek sosyal medyadan mesaj atarak gerekse hakkımda haber ve yazılar kaleme olarak beni konuşan, bana küfür eden, beni haklı bulan herkese teşekkür ederim. Son kez ve üstüne basarak söylüyorum ki; “Tekirdağ, Tekirdağ takımı ve taraftarı, memleketimin güzel bir ili, güzel bir takımıdır. Kimse ile bir sorunum yok. Doğru olan hiçbir şeyi ve hiçbir kimseyi hedef almadım. Tıfıl medyanın yalan haberlerine ve algı yönlendirmesine inanmayın. O da bana sataşarak popüler olma çabasına girmiş. Bu olay sayesinde tanıdığım birçok güzel Tekirdağlı insan oldu. Hepsine selam olsun. Bir kez daha Tekirdağspor’a liginde başarılar dilerim. Sevgi ve saygılarım ile hoşça ve dostça kalın…