Merhaba sevgili okurlarım. Bu hafta ki yazımda sizlere beni rahatsız eden birkaç karma konudan bahsedeceğim. Şahsımda öyle her şeyden rahatsız olan biri değilim. Kendimi çok iyi tanıyan ve kendime çok güvenen biri olarak her zaman rahat biri oldum. Ancak iş onura, gurura, haysiyete, şerefe gelince çok takıntılı olabiliyorum. Yazımda da bu konuya değinmek istiyorum. Onura, gurura, haysiyete, şerefe… Değil. Bünyesinde bunlar olmayanlarla. Sevdiğim bir söz var; “ne kemik uğruna köpek oldum, ne de çıkar uğruna çakal.” Kendini dürüstlük abidesi zanneden insanlar, bir gün arkalarında ki yalan denizlerinde boğulacaklar haberleri yok. Yalanları, dolanları haber verecek haberciler de kemik uğruna köpek edilmiş, çıkar uğruna çakal edilmiş memleketimin. Körler sağırlar birbirini ağırlar misali gidiyoruz… Ben 23 senelik hayatım boyunca hep dik durdum. Bu dik duruş yüzünden kovulduğum köylerde oldu. Ancak kazandığım şeyler, kovulduğum köylere değdi. Maddi bir kazanç değil benimkisi. Hiçbir zaman maddi bir zamancım olmadı hiçbir köyümde. Benim kazancım çok insan tanımak oldu hep. Kaybettiklerimde oldu haliyle. Çünkü bizim insanımız nankör, karnı tok ama gözü aç. Ancak arkamdan hiçbir zaman onuruma şerefime söz söyletmedim hiçbir zaman, hiçbir kimseye. Bu kadar alçalmadım. Bir belediye başkanına dahi arkasından “şerefsiz, yalancı, karaktersiz” dedirttiren insanlar varken. Arkamdan böyle konuşacaklarına ölsem daha iyi. Ancak anlaşılan odur ki devir değişti. Eskiden delikanlılık, efendilik prim yaparmış… Benim yaşım yetmiyor. 23 yaşındayım, hiç efendilikle, delikanlılıkla prim yapamadım. Hep ezildim, görmezden gelindim. Nerede bir üçkâğıtçı müptezel var hep adamdan sayıldı. Neyse, bu da bizim sınavımız demek ki. Hayır olsun.

Şimdi geleyim bir diğer konuya. Rahat olduğum kadar da sosyal bir insanım. Nerede bir etkinlik var katılmak, yardımcı olmak isterim. Bu yüzdendir ki Körfez Kent Konseyi dâhil birkaç dernekte de görev alıyorum. Körfez Kent Konseyi Gençlik Meclisi olarak bir miktar yol kat ettik. Güzel şeyler yapıp insanlara faydalı olmaya çalışıyoruz. Üyesi olduğum bir dernekte; Kocaeli Erzurum Dernekleri Federasyonu. Federasyonda yönetim kurulu üyesi olarak kayıtlıyım. Görev alıyorum diyemiyorum, yönetim kurulu üyesi olarak kayıtlıyım. Yönetimde olduğum günden bugüne ne bir Erzurumluya bir faydam dokundu ne de federasyon sayesinde bir başka insan tanıdım. Kimsede beni tanımadı. Geçtiğimiz gün Federasyon Gebze’de Erzurum’un Düşman İşgalinden kurtuluş programı yapmış… Birçok milletvekili, bakan, siyasetçi, bürokrat, zart, zurt katılmış. Bak abartısız söylüyorum; “Ben Federasyonun yönetim kurulu üyesiyim, programı benim yönetimim düzenliyor ve benim mail adresimde; “sayın basın mensubu” diye başlayan bir davetiye var. O derece habersizler benden. Allah verede yarın öbür gün arayıp da şu kadar aidat borcunuz var denmesin. Aidatlar 100 TL olarak belirlenmişti ilk toplantıda. Sonra ki toplantılar ve programlar genelde Gebze’de yapıldığı için pek katılamadım. Gebze Derneği Federasyondan az toplanmıştır Gebze’de zaten. Neyse, bu da sınavımızdır demek ki. Bu da hayır olsun.
Son olarak kapanış ve ileride ki süreç için rahatsız olduğum ve olacağım bir konu daha var. Ben düşüncelerimi söylemekten pek çekinmeyen bir insanım. Hiçbir yazımda isim vermedim. Üzerine alınan varsa kendini bir muhasebe etsin. “Dünkü çocuğa bak bize laf koymuş” diye düşünmeyin. Dünkü çocuk bunları söylüyorsa, eskiler kim bilir ne söylüyor diye düşünün. Gerçi bu kadar düşünceli yaşasa insanlar dillere düşmez kimse. Rica edeceğim bir konu var sizlerden. Her yazımdan sonra beni; “kime yazdın? o mu? Bu mu?” gibi salakça sorularınız için arayıp rahatsız ve taciz etmeyin. Yarası olan gocunuz, laf yerine gider.

Üzülmeyi yeğlerim, üzen olmaktansa
Ezilmeyi yeğlerim, ezen olmaktansa
Kırılmayı yeğlerim, kıran olmaktansa...
Değil mi ki Dünya fani
Mazlum olmayı yeğlerim
Zalim olmaktansa... (B.Gökçe)

Herkese selam, kaldığımız yerden devam…