Saf ,temiz masum duyguların içinde hayata gülen gözlerle bakabilmek.
Ne geçim derdi var,ne fatura,ne de maaş.Tek beklediğimiz sevgi ve karın tokluğuydu.Hepsi bu.Ve bizler ne kadar da mutluyduk.İlk renkli televizyon çıktığında ne kadar da heyecanlanmıştık.İlk renkli tv alan komşularda toplanmıştı mahalleli.
Salçalı ekmeğin tadı,hangi kapıyı çalsan sana bir bardak su veren komşu teyzeler,sokaklarda huzurla ve korkusuzca oynadığımız günler.Hepinizi çok özledim.
Piyesler yapardık çocukken ,gösterimize bilet yapar dağıtırdık tüm komşulara .Onlar da izlerdi bizi gelip.
Elimiz yüzümüz kıpkırmızı olurdu koşup oynamaktan.Öyle sanal oyunlar değildi bizimkiler.Bayağı topla,iple oynardık sokaklarda.Bisikletlerle gezerdik.Bisikleti olmayana bir tur verirdi herkes o da geze bilsin diye.
Akşam ezanı okununca anneler bir bir bağırırdı camdan hadi artık eve diye.Ne güzeldi o günler.Babalar elinde taze fırından çıkmış ekmek ile,bazen de file içinde meyve sebze ile gelirdi iş çıkışı.Koşarak sarılırdık ama sonra yine oynamaya devam.
Huzur vardı o zamanlarda,paylaşmak vardı.Orta hallide olsa herkes, yüzler gülerdi ve dolaplarımızda her çeşit yemek vardı.Bir maaşla geçine biliyordu aileler.
Okullarda sabahçılık,öğlencilik vardı.Yani yarım gündü okullar.Kalan yarım gün dersle sonrada sokakta oyun oynayarak geçerdi.
Komşuluk vardı.Her Gün bir komşuda toplanırdı annelerimiz.Çayın yanına bisküvi koyarlardı.Samimiyet vardı o zamanlar.En lüks şey hamur kızartmak ve kek yapmaktı.
Güzeldi o günler.
Bayramlar bayram gibiydi.Herkes temiz pak giyinir birbirini ziyaret ederdi.Çocuklara bayramlık alınırdı mutlaka.Her öpülen el,çocuklara harçlık,şeker,çikolata olarak geri gelirdi.Torba torba şeker toplardık.Çocukluk işte.
Çok mutluyduk biz o zamanlar.
Sevgi vardı,saygı vardı.
Şimdiki zamana baktığımda çok özlüyorum çocukluğumu.
Sanal hayata sıkışan çocukluklar var bu dönemde,araştırmacı ruh kalmamış çocuklarda.Sokaklarda oynayamıyorlar bile.Her türlü tehlike mevcut çünkü.Keşke bizim çocuklarımızda bizim gibi yaşayabilseydi çocukluğunu.
O yüzden her geçen gün daha da duygusuz,agresif,bencil çocuklar yetişiyor bu ülkede.
Ve korkuyor çocuklar,güvensiz,korkulu sokaklarda büyüyemiyor çünkü.Evlere kapanmış ,odaların duvarları ile arkadaşlık yapan çocuklarımız var artık.
KOmşusunun kim olduğunu bile bilmeden,kapısını çalıp bir bardak su istemekten çekinen çocukluk şimdiki .
Elimde bir sihirli değnek olsaydı da ,tüm çocukları alıp benim çocukluğuma getirebilseydim.
Keşke...
