Çanakkale ve diğer tüm savaşlar.Nasıl da masal gibi anlatılıyor değil mi? Oysa o günleri görenler,yaşayanlar kimbilir ne kadar korkunç şeyler gördüler,yokluk çektiler hatta aç kaldılar.
Erkeklerin yaş ortalaması 19-42 arasıydı.Ancak şehitlerin %74 ü 17-32 yaşa arasıydı.
Gencecik yaşta bir savaşta hayata gözlerini kapayan o cesur askerler.
Çok savaş görmüş zamanında bu ülke insanı.Birlik beraberlik içinde aşmışlar pek çok şeyi.İlk öncelik vatanmış çünkü.
Bir şeye kolay erişilir ise kıymeti pek bilinmez derler. Her bir avuç toprak için 1 şehit verdi bu ülke.
Yani o kadar kıymetli.Yer de gök de kırmızıydı çünkü.
O zamanlar sadece üzüm hoşafı içip , savaşacak gücü yüreğindeki vatan sevgisi ile dolduran askerlerimizin hakkı asla ödenemez.
Bir insanın en kıymetli şeyi nedir? Canıdır.
İşte onlar canlarını koydular ortaya.Hem de hiç düşünmeden.
Bu vatan bu hale gelene kadar ne badereler atlattı.Çok can verildi,çok ocak söndü.Çok anne gözü yaşlı kaldı.
O yüzden alınan her bir zafer hakkıdır milletimin ve hakkıdır kutlayıp göğsünü gere gere kırmızı bayrağın gölgesinde anmak her bir vatan evladını,atalarını.
Çanakkale geçilmez...Bu vatan bölünmez...
