Her gün bir haber her gün bir felaket.Çocukların nedir bizlerden çektiği?Ya ana okulunda kreşte veya bakıcı tarafından şiddete maruz kalır,ya ailesinin dikkatsizliğinden üzerine kaynar su dökülür,ütüye dokunur,balkondan düşer,ya alışveriş mağazasında başı boş bırakıldığı için kaybolur,otobüste unutulur,40 derece sıcakta kundağa sarılır bir de yetmezmiş gibi battaniye ile iyice örtülür.Çocuk pancar gibi olur.Alkol alan babanın dayağı ile büyür,evde maddi durum bozuk diye sokaklarda mendil sattırılır,gayri meşru olduğu için öz annesi tarafından çöpe atılır ya da boğulur,küçücük ayakları ile otobüsten inemedi diye annesi tarafından tartaklanır,oyun oynasın diye sokağa bırakılır,kaybolur,sapıkların canilerin kurbanı olur,top oynarken araba çarpar.Yani bunlar benim aklıma gelenler.Tecavüze ya da tacize uğrayan,hatta aile içinde üvey ebeveyn tarafından da taciz edilen,cinayete kurban giden çocuklarımız.Ruh hastası insanların elinde kirlenen,şiddet gören çocuklarımız.Ailelerin vurdum duymazlığı ise affedilebilir gibi değil.En çok ailelere görev düşüyor .Çocuğunuzu koruyun,sahip çıkın.Kontrol altında tutun,gözünüz üzerinde olsun hep.Çocuklar ya da bebekler bilinç dışı kendilerine zarar vereceğini anlamadıkları pek çok şeyi karıştırabilirler.Cama çıkıp atlamaya kalkabilir,ütüye dokunabilir,pişen bir yemeği ocaktan eliyle almaya çalışabilir.Dışarda organ mafyasından tutun,çocuk tacizcilerine kadar pek çok tehlike var.Bakım için bebeğimizi bir tanecik evladımızı bıraktığımız bakıcılar ile ya da kreşlerde ki görevliler ile yaşanan sinir ve şiddet olayları bizlerin ne kadar seçici ve araştırmacı olmamız gerektiğinin bir sonucudur.Kısacası haberlerde gazetelerde çocuk ölümleri,yaralanmaları ya da tacizlerini duymak ve görmek istemiyorum artık.Bizler çocuklarımıza bakamıyor muyuz?Yabancı ülkelerde ailelerin gerek maddi gerekse manevi olarak çocuklarına yeterli bakımı yapamadıkları tespit edildiği gibi çocuklar devletin himayesinde bir bakım kurumuna alınıyor.İslam dininde de çocuğun yeri ve değeri paha biçilmezdir.Çocuklarımıza her şeyi aslında biz öğretiyoruz bizim sorumluluğumuzdalar ve bizi taklit ediyorlar.O yüzden daha anlayışlı,dikkatli ve koruyucu olmalıyız.Çocuklarımız bizim her şeyimiz onları sevin,her şey sevgiyle başlar...