Bazı insanlar vardır ki çevresindeki insanları gülümsetmek, onların günlerini aydınlatmak için yaratılmışlardır.

Çünkü bilirler ki mutluluk bulaşıcıdır, siz mutlu olduğunuzda kendileri de mutlu olurlar.
Karşısındaki kişiyle ilgili kimsenin dikkatini bu güne kadar çekmemiş gözlemler yapar, detaylara dikkat eder ve bir anda size öyle bir süpriz yaparlar ki “nasıl yani?” diyerek şaşkınlıktan ağzınız açık kalır.
Her detayın tamamen sizinle ilgili olmasıdır aslında tam da sizi şaşkına çeviren şey.
Gülümsemekten başka bir şey yapamazsınız, nasıl teşekkür edeceğinizi şaşrırsınız.
Mesela kedilerimin olduğunu bilen ama uzun tüylü oluşuna dikkat edipte onlara özel bir fırça hediye eden güzel insan, üstelik kutusunun üstünde özel olarak yapılmış benim ve kedilerimin resmi vardı...
Dünyanın bir ucunda beni yılbaşı gecesi unutmayan kuzenim, ışıl ışıl bir yerde üzerinde “Seni çok seviyorum Aysun” yazılı bir pankartı sokak ortasında açmış ve bana resmini göndermişti tam da gece 12:00 olduğunda...
Yine saatini ayarlayıp Türkiye saatiyle 12:00’de yeni yıla benimle girmek isteyen uzaklardaki güzel insanın sesi...
Bu sabah mankenlik yaptığım 3 güzel kardeş mesela, hep güler yüzlüler, hep pozitifler ve ben hiç yanlarından ayrılmak istemiyorum.
Son zamanlarda bazen telefonumu açmadığı için sinir olsam da müsait olduğunda mutlaka döneceğine adım gibi emin olduğum güzel insan.
Akşamın bir körü koştur koştur -gün içinde yemek yemeyi unuttuğum için- hep aç karınla gittiğim kursta beni doyuran güzel çift, öyle ki son zamanlarda akşamları hep hazırlıklı geldiler yine yemek yemeyi unutmuştur Aysun diye.
Dersin ortasında çantasından çikolata çıkarıp “baaak ne var bende” diyerek beni çocuk gibi sevindiren sarışın hatun.
Geçen yazımda bahsettiğim timsah uçlu kabloyla karşıma çıkan çocuk.
İyi ki varsınız hepiniz ve ben iyi ki sizleri tanıdım.
Umutsuzluğa kapıldığımda ben hep bu insanları düşünüyorum, iyi ki varlar ve iyi ki karşıma çıktılar.
Sevgi ve mutluluk bulaşıcıdır. Sana özel yapılan şeyleri asla unutma, çünkü en kıymetli hediye budur ve paha biçilemez.
Neden bunları yazıyorum ?
Akşam eve dönerken farkettim ki beni üzen insanları düşünmeye başlamışım yine ve bir anda kendimi komplo teorileri üretirken yakaladım! Sinirden yüzümün yanmaya başladığını farkettiğimde ise kendime güzel şeyler düşün diye telkinde bulunmaya çalıştım. Baksana Aysun çevrende ne kadar güzel insanlar var!
Unut seni üzenleri, ileriye bak ve çevrende sadece güzel insanlar kalsın.
Sonra bir bir beni gülümseten insanları düsünmeye başladım ve yine müzik son sesti tabii ki...
Sevgimle.