Epictetos’un çok güzel bir sözü vardır; “Güneş, ışık ve sıcağından yarar sağlamak için kendisine yalvarılmasını beklemez. Sen de güneş gibi ol, beklenilen iyiliği senden istenilmeden yap.”
Son bir kaç gündür yağan kar yüzünden malum hayat bir bakıma felç oldu hepimiz için. Trafik ise kabus. Neyse konumuz kar ya da trafik değil bu gün. Başlıktan da anlaşılacağı üzere karşılık beklemeden yapılan iyilikler.
İşe gitmek için evden çıktığım son 3 günün sabahıdır ki, arabam yol kenarında duran üstünü kar kaplamış diğer araçların aksine tertemiz, sanki onun üstüne hiç kar yağmamış gibi.
Bu sabah dışarı çıkmadan hava nasıl acaba diye pencereden bakarken yakaladım onu! Biri benim arabamın üzerindeki karları temizliyordu. Camdan bakarken sadece gülümseyebildim.
Arabım sileceklerinin de donmuş olması ihtimaline karsı ön camından bir kova suyu boşaltması ve bir kişinin bunu sizden karşılık beklemeden yapması o kadar güzel bir şey ki.
Yine aynı kişi, bundan yaklaşık 5-6 ay kadar önce,bir Pazartesi sabahı işe gitmek için evden çıktığımda;
-“Abla araban çalışmayacak!” dedi.
- Nerden biliyorsun çalışmayacağını?
-“Biliyorum işte çalışmayacak. Hafta sonu iç ayna lambanı açık unutmuşsun. Muhtemelen akü bitmiştir, o yüzden de çalışmayacak araban!”
- Hmm bir deniyelim o zaman.
Cidden arabam çalışmadı o gün. Eeee ne olacak şimdi, ne yapacağım ben, randevularıma geç kalacağım diye paniklemişken… “Abla ben de ara kablo var, aküyü şarj ederiz şimdi merak etme sen!” dedi.
“Kim arabasında aküyü şarj etmek için timsah uçlu ara kablo taşır ki? ya da Bir insan kaç kere bilmeden de olsa arabasının aküsünü boşaltabilir ki? Niye insan akü şarj kablosuna ihtiyaç duyar ki yol yardım hizmetleri varken?” diye düşünmeden de edemedim.
Anladım ki başkalarına yardım etmek için ihtiyaç duyarmış timsah uçlu ara kabloya...
Bu genç arkadaş haftasonundan açık unuttuğum lambanın akümü bitireceğini tahmin ettiği için Pazartesi sabahı karşıma bu kablolarla çıktı, sırf ben işe geç kalmayayım diye…
Kendisine sonsuz teşekkürler burdan. Günümü kurtarmakla kalmadı, bana karşılık beklemeden yapılan iyiliklerin aslında ne kadar da değerli olabileceğini bir kez daha hatırlattı.
Bundan yaklaşık 3 yıl önce Türkiye’ye izine geldiğimde olmadık bir yerde yolda patlayan tekerimi değiştiren isimsiz kahramana da sonsuz teşekkürler. Kendisi ne adını söylemiştir ne de borcumu ödemek isterim dediğimde kabul etmiştir… “İnsanlık ölmedi ya, yolunuz açık olsun hanımefendi” dedi bana sadece…
Arada sinirlenip çemkiriyorum oraya buraya farkındayım ama hala iyi yürekli insanların var olduğunu bilmek ve en çok ihtiyaç duyduğunuzda gökten zembille inmiş gibi karşınıza çıkmaları, insanlık ölmemiş dedirtiyor işte.
Biliyorum ki, Allah tarafından göderiliyor bu insanlar bana, en zor zamanımda yanımda olmaları için, kim olduklarını ya da isimlerini bilmesem bile...
İnsanlığın ölmediğine dair benim hala umudum var!
Sevgimle…