Çoğumuzun çocuğu vardır.12 yaşına gelene kadar her şey güzel ancak 12 yaş ve sonrası bir anda evdeki çocuk gidiyor yerine sanki Allien geliyor.Ergenlik başlıyor ve bu yaklaşık 8 sene sürüyor.Kız ,erkek farklı tepkiler ve değişimler geçiriyor.En tehlikeli dönemdir bu dönem.Çocukluktan çıkıp gençliğe atılan ilk adım ile karakterinde ,vücudunda ,huyunda değişiklikler baş gösteriyor.Süslenmek,giyim tarzının değişikliği,başlangıçta ilk tepkiler olarak başlıyor.Sinirlilik hali,ebeveynleri beğenmeme,cinsel soğukluk,nefret duygusunun artması,hırçınlık birlikte sarıyor çocuğumuzun bedenini.Ders çalışmak istememek,dik başlılık,karşı cins ile flört derken bayağı karmaşık bir dönem başlar gençliğe ilk adımda.Kendini ispatlamak,çocuk kıyafetinden sıyrılarak gençliğe bürünmek.Yüzde çıkan sivilceler,vücutlarında fiziksel değişiklikler de çocuğumuzu darmadağın eder.Çok da kolay bir şey değildir bu dönem.Bu dönem de kötü alışkanlıklara başlamanın en kolay zamanıdır.Ailelere çok iş düşüyor.Öncelikle çocuğumuzla sakin,sabırlı konuşmalıyız.Arkadaşlarını tanımalı,sohbetler ile yaptıklarını ve gününü anlatmasını sağlamalıyız.Yani çocuğumuzla arkadaş olmalıyız artık.Eksiklerini ya da yanlışlarını bağırarak,cezalandırarak ifade etmek yerine yardım eli uzatarak sakince yapmalıyız.Tabi bu arada zaman zaman ağırlığımızı ve iplerin bizim elimizde olduğunu da farkettirmeliyiz.Ergenlik karakterin oturduğu dönemdir.Hepimiz bu süreçten geçtik.Kendimizi anımsayarak yaklaşmalıyız çocuğumuza.Eğer aramızda iletişim kopuksa ,çocuğumuzun saygı duyduğu ya da sevdiği başka bir ebeveyn (dayı-hala gibi) devreye sokabiliriz.İleri boyutlarda problemler var ise mutlaka profesyonel yardım-destek almalıyız.Unutmayın o bizim canımızdan kanımızdan yani bizim çocuğumuz.Sevgi en büyük anahtardır.Çocuğunuzun gençliğe geçişinin keyfini çıkarın bu günler bir daha geri gelmeyecek ;)