Haber alma ve haber gönderme iç güdümüz ezelinden beri vardı.İlk insanlar bile kendi aralarında iletişim kurabilmek ve haberleşebilmek için çeşitli metotlar keşfetti.Eskiden bir yerden bir yere haber gönderebilmek için at üstünde haberciler ile günlerce süren yol ve geçen uzun zaman aşımı ile verilen haberler daha sonra yerini güvercin ayağına bağlanan mesajlar almıştır.Bunun da bazı sıkıntıları ortaya çıkmış insan oğlu gelişerek mors alfabesi ile haberleşmeye başlamış.Kızıl derililer gibi ateş ve duman ile haberleşme de farklı bir teknik olarak tarihte ve hafızalarda kalmıştır.Sonrasında kağıt ve mektuplaşma başlamış.İnce nameler,önemli bilgiler beyaz kağıt üzerinde elden ele ulaşmıştır.Sonra telefon icat edildi.Müthiş bir buluş.Teknolojinin en büyük icadı.Telefon şekillendi,ankesörlü,çevirmeli telefonlar derken küçüldü ve cebe girdi.Öyle gelişti ki dünyayı taşır olduk ceplerimizde.Böylece insanlara ulaşmak bir tuşlama ile elimizin altında oluverdi.Ancak haber alıp vermek dışında pek çok fonksiyona sahip olan bu cihaz maalesef biz insanları da esir aldı.Haberleşme sadece telefon değil televizyonlar da haber aracı olarak hayatımızda.Aslında haber ağı kurmak ve haber sisteminde yer almak taaa uydudan kapı komşumuza kadar farklı modeller ile hayatımızda.Mesela bulunduğumuz yerleşim alanında yani semt,sokak ya da mahallemizde kim ne yaptı ,kim kime ne dedi,kimin oğlu nişanlandı ,kimin kızı nerede çalışmaya başladı gibi nice mahalli haberler komşu konseyi ile sıcak ve taze haber olan komşu tv.de yer alıyor.Yani nereden nereye diye bir bakarsak yılların hızlıca aktığı şu ömrümüzde her çeşit haber modeli ile tanışmış kaynaşmışız.Günümüzde son teknoloji ürünleri ile yapılan haberleşme amacının çok dışına taşarak adeta insanları çipleyerek hayatın içinden soyut bir boyuta aktarmış durumda.Şimdi kalkıp da bayram seyranda ya da ölüm,evlilik,yaş günü,yılbaşı gibi taziye ve temennilerin paylaşılmasında tamamen soyut dünya aracılığıyla insanlara ulaşmanın ruhsal dokunuşları yok ettiğini ve robotik toplum haline bu yüzden dönmekte olduğumuzu söyleyerek nerede o eski mektuplaşmalar demiycem.Haberleşmek,iletişim kurmak için oluşturulan bunca emek ve geçen milyon yıl bizi bu son noktaya biraz fena getirmiş sanki.Bakalım bundan sonra neler ile karşılaşıcaz . Bu gün ve bundan sonra her birinize mutlu haberler almanızı dileyerek,haberleşmenin dibine vurduğumuz son çağda aklımıza mukait olmayı temenni ediyorum.