İnsan oğlunun doğasında var eskiyi yad etmek,özlemek ve iç çekerek anlatmak.Mesela büyüklerimiz eski bayramları anlatır durur.Eski günleri anmak benimde çok hoşuma gider,hatta özlemle bahsederim.Örneğin 80 ler.Kıyafetlerden tutun şarkılar,saç modeli,nasıl da başkaymış.Şimdi bakınca gülüyorum.Komik geliyor.Ama benim en çok özlediğim komşuluk ilişkileri,arkadaşlıklar ve o zamanki birlik beraberlik sevgisi.Günümüze geldikçe sanki daha teknikleşti her şey.Aslında daha modernleşeceğimize sanki daha bir yobazlaştık.Duygularımızı kaybeder olduk.Eskiden diye başlayan her cümle aslında günümüze ders veren bir çizgide oluyor.Yapılan her şey eskiyi özletir gibi.Bakkalı,zili çalınca bir bardak su veren 1. katta oturan teyzeyi,çeşitli melodiler eşliğinde mahalleleri dolaşan tüpçüleri,sokakta oynayan çocukları,birbirine çat kapı giden ve çayın yanında bisküvi,çubuk kraker yerken sohbet eden komşuları özledim ben.Bayramlarda eskiden tüm aile bir araya gelir bayram sofraları kurulur hep birlikte bayram bayram gibi kutlanırdı.Televizyonda fasıl çalar,komedi filmleri eğlence programları olurdu.Şimdilerde tatil planlanan izin günleri olarak görülen bayramlarda televizyonlar bile dizi film oynatmaya devam ediyor.Mesajlar,mailler sohbetleri çaldı.Zili çalıp pişirilen yemekten komşuya da tatsın diye verilen tabaklar boş artık.İnsanlar var ama o insanların da içi boş gibi.Hele çocukluk zamanlarımda daha da sıcaktı her şey.Birlikte oturup yenilen salçalı ekmeğin tadını asla unutamam.En güzel kebaptan bile daha lezzetliydi.Misafirlikler her geceydi.Öyle evlere kapanıp televizyona esir olmamıştı o zaman insanlar.Elektrik bile kesilince şenlik olurdu.Daha koyu sohbetler alırdı karanlık gecelerin ağırlığını.Kısacası eskiden her şey daha güzeldi.Dostluklar vardı.Güzeli de kötüyü de paylaşmak vardı.Keşke o günlere tekrar dönebilsek ya da o günleri bu zamana getirebilsek.