Çağımız tam anlamıyla tüketim çağı. Gereksiz , faydasız harcama ve israf çağıdır. Çoğu zaman sahip olduklarımız yeterli gelmiyor , yeme,içme,barınma,sağlık,giyinme ve eğitim gibi temel ihtiyaçlarımızı karşılayabilsek bile yeni arayışlar içine giriyoruz. Aşırı yemek yiyoruz, çok alışveriş yapıyoruz. Her şeyin daha fazlasını istiyoruz. İçinde bulunduğumuz çağda tüketim çılgınlığı, üretimin inanılmaz boyutlara ulaşması ve binlerce yeni ürünün piyasaya sürülmesi ile kendini göstermektedir. Başkalarının yaşam tarzlarına imrenip onların sahip olduklarını istiyoruz. Sahip olduklarımızı değilde sahip olamadıklarımızı her zaman ön planda tutuyoruz. Kimi insanlarda tüketim hastalık haline gelmiştir.
Harcamak, sarf etmek , tüketmek artık bağımlılık oluşturmuş. Siz hiç açlıktan ölen insan gördünüz mü? Dili, damağı ,ağzı kurumuş ,acından ölen insan? Bu deyim burada gerçekliğini yitiriyor maalesef. 21.yüzyıl’da idrak ettiğimiz çağımızda hala açlıktan ölen insanlarımız var. Zengin her geçen gün zenginleşirken,fakir daha da fakirleşiyor. Bizler rabbimin bize verdiği o nimetlere burun kıvırırken Afrikadaki insanlar bir parça ekmek için dua ediyorlar. Bu doyumsuzluk nereye kadar, ne zamana kadar böyle devam edecek.
İnsanları, insanlığı da tükettik.