Bu gün sosyal medya sitesinde yayınlanan bir yazıyı okudum ve çok duygulandım. Benim çocukluk yıllarımdan bahsediyordu.Bir anda o günlere döndüm ve hem çok duygulandım hem de çok üzüldüm.Eskiden yani benim çocukluğumda sokaklar vardı yani bizler okuldan çıkınca eve gelir siyah önlüğümüzü çıkarır doğru sokağa çıkardık.Saklambaç,ebeleme,yakan top ve bir çok oyun oynar,susadığımızda kim olursa olsun her hangi bir komşunun zilini çalar su içerdik ve kimse bize kızmazdı.Salçalı ekmek sürerdi annelerimiz ya da ekmek arası peynir.Ama annelerimiz hepimizin annesi gibi olduğu için ekmek arası diğer oynayan çocuklara da yapılırdı.Mahallede herkes herkesi tanırdı.Komşuluk vardı o zamanlar,bizde pişen mutlaka komşuya da verilirdi.Akşam oturmaları,çayın yanında bisküvi ikramı vazgeçilmez komşuluk ilişkileriydi o zaman.Tv da başlayan filmi birlikte izler aile olmanın çekirdek çitleyerek keyfine varırdık.Büyük alışveriş merkezleri yerine piknik alanları,sokaklarımız vardı bizim.Cep telefonları yerine çevirmeli eski tip ev telefonları ile en azından birbirimizin sesini duymak için konuşur bir araya geldiğimizde de birbirimizin yüzüne bakarak sohbet ederdik.Komşularımızı tanır,iyi ve kötü günde destek olurduk.Şimdi ki gibi apartmana giren kişiler kim diye bakmazdık.Annelerimizin elinde büyüdük bizler.Şimdiki gibi kreşlerde değil.Her şey daha sıcak,daha güzeldi.Ne oldu da bu hale geldik anlayamadım.Sanki yüz yıllar geçmiş gibi bir değişim ve dönüşüm olmuş.Ben çocukluğumu doyasıya yaşadım ancak benim çocuklarım asla bunu yaşayamıyor.Çünkü mahallelerde parklar var ama içi boş,apartmanımızda her daire dolu ama içi boş,paylaşmak yok,sıcaklık yok.Oyuncak bebekler yerini elektronik cihazlara bıraktı.İnsanlık robotlaşıyor ve insani duygular yozlaşıyor.Bizler mutluyduk ve mutlu insanlar mutlu toplulukları meydana getirir.Şimdi her şey bozuldu.Ben çocukluğumu özledim.O zamanki insanları,yaşanmışlıkları özledim.Sokakta oynarken düşüp diz kapağımı kanatmayı özledim.Golden sakızları,elvan gazozları ,açıkta satılan gofretleri özledim.Temiz yüzlü,gülümseyen teyzeleri,amcaları özledim.Yazın balkonda mangal yapmayı,kışın kestane pişirip yemeyi özledim.
Ben o güzel günleri çok özledim...