Bir çerkes kızı olarak bu yazıyı yazmak ve halkımı bilgilendirmek istiyorum.

Yakın zamanda ulusal bir kanalda sokak röportajında halka çerkesler hakkında ne biliyorsunuz sorusu yöneltmiş ve ilginç,yanlış cevaplar verilmiştir.

Türk olduklarından tutunda kızları,yemekleri,dansları gibi ezbere ya da alakasız bir çok cevaplar verilmiştir. 151 yılı aşkın bu topraklarda yaşayan, Osmanlı ve Anadolu tarihinde önemli, yeri olan bu halk hakkında nasıl olurda bilgisiz olunur.

Öncelikle sıkça karşılaşılan yazım yanlışından bahsedeceğim. Çoğunluk Çerkez diye yazıyor ama doğrusu ‘’ÇERKES’’ dir. Çerkesler kendilerine ‘’ ADİGE’’ adını verirler. Komşu halklardan abhazlar çerkesleri azıhua, osetlerde kaşgan olarak adlandırılır. Yaklaşık 151 yıl önce Osmanlı topraklarına gelen kuzey Kafkasyalı göçmenlerin büyük çoğunluğunun çerkes olması; kıyafet, gelenek görenek,dans ve kültür öğelerinin benzerliği gibi nedenlerle diğer Kafkas halkları da bu coğrafyada çerkes olarak adlandılırmıştır. Türkiye’de 550 civarında çerkes yerleşimi Trakya,doğu ve güneydoğu bölgeleri hariç bütün anadolu’ya dağılmıştır. En yoğun çerkes nüfusu; Sinop,samsun,çorum,Amasya,tokat,Yozgat, Sivas, kayseri, K.maraş, Adana hattı ile orta batı anadoluda ve Marmara bölgesinde ( Eskişehir,Bilecik,Balıkesir,Çanakkale,Yalova,Sakarya,düzce) bulunmaktadır. Çerkesler geç Müslüman olan bir toplumdur. 16-17.yy’dan itibaren Osmanlı Türkleri ve kırım tatarları aracılığıyla Müslüman olmuşlardır. Kafkasya’da osetya’nın mozdok bölgesinde yaşayan 3 bin kişilik bir hristiyan topluluk dışında çerkeslerin tamamı Müslüman olmuştur.

Çerkeslerin efsanevi yoldaşıdır at. Her çerkes ata özel bir bağlılık , sınırsız sevgi duyar. Onu kardeş sayar özenle korur. Çerkes kızları ise güzellikleri ile ünlüdürler .

Çerkesler katı,saygı kurallarıyla bilinen , kızlarıyla anılan ,danslarıyla göz dolduran , gelenek göreneklerine bağlı asil bir ırktır. Büyüklerine saygı, küçüklerine sevgiyi, oturmayı, kalkmayı, yürümeyi öğreten, kız erkek ayırmayan, gelenek ve görenklerine bağlı insanlardır. Kız istemede çerkeslerde bu konular direkt aile büyüklerine açılamaz. Bu ayıptır özellikle yengeler aracılığıyla konu aileye iletilir. Kimi adigeler ilk seferinde onay verirken birçoğu heyetini 3. Gelişinde fikirlerini belirtir.