Özlem,soyut bir kavram olup elle tutulamaz,gözle görülemez olsa da yüreğimizde son derece derin olarak hissettiğimiz bir duygudur.Hayatta geride bıraktığınız pek çok şeyi özleyebilir,aklınıza gelince derin bir nefes alabilirsiniz.Eski bir ev,eski arabanız,eski okulunuz...Ya da biraz daha hissedilebilir olan sevdiğiniz birini özleyebilirsiniz.Eski arkadaşlarınız,komşunuz,eski sevgili.Bunun daha da acı olanı kaybettiğiniz birini özlemektir.Çünkü bilirsiniz ki ona bir daha ulaşamayacaksınız.Sarılamayacak,öpemeyecek,koklayamayacaksınız.Anneniz,babanız,kardeşiniz,biricik yavrunuz,eşiniz olabilir.Yaşarken yokluğuna alışmaya çalıştığınız en değerli varlıklarınız.Özellikle de bayram gibi zamanlarda yokluğu daha da bir koyar size.Anılar gelir aklınıza,en sevdiği yemek,çekilen bir fotoğraf,sevdiği bir şarkı.İnsan olarak bizlerin ardında bıraktığı ne çok anı vardır aslında.Ve bunlar ancak kaybolduğumuzda ortaya çıkar.Her birimiz içimizde ki ulaşılması zor anılara insanlara veya eşyalara gem vurup kendimizi günlük işlere vererek oyalanırız.Aslında özlem sinsice daha da artarak yüreğimizi kaplar.Her şeyi ve her kesi özleyebilirsiniz.Hep söylerim bu dünyada geçen vaktimiz çok kısa olacak,her anını değerlendirmek lazım diye.Yapacaklarınızı ertelemeden aklınıza geleni ve istediğinizi yaparak yaşamanın daha keyifli olduğunu göreceksiniz.Sevdikleriniz ile geçireceğiniz zaman dilimlerini büyütün.Anılarınız daha çok olsun.Böylece bir gün ayrıldığınızda pişman olmayacağınız bir dolap dolusu anınız olsun.Dostları,akrabaları,arkadaşlarınızı daha sık arayın,görüşün ve bolca vakit geçirin.Özlediğiniz zaman kendinize soracağınız bir vicdan muhasebesi olmasın.Bayramlarda aile ve akrabalarınızla olmayı tercih edin,bir gün onları bulamayacaksınız.Bazen geçmişe baktığımızda olmak istediğimiz kaçıp o zaman aralığına sığınarak tekrar yaşamak istediğimiz çok şey görebiliriz.Keşke dememek için yapabildiğimiz kadarıyla harekete geçin,özlem giderin ve tekrar tekrar tüm istediğiniz anılarınıza dokunun.