Hepimiz değersiz gördüğümüz işimize yaramayan eşyaları atarız.Yediğimiz yemeğin artanını,meyve sebzenin çürüyeyini çöpe atarız,gider evimizden.Oysa ki çöplerde çok ilginç yaşanmışlıklar vardır.Bir gün uğruna ölecek kadar çok sevdiğin biricik aşkın sana ayıcık almış,o gün dünyalar senin olmuş,hatta günlerce o ayıcıkla uyumuşsundur.Aradan aylar geçmiş ya da yıllar yolunuzu ayırmış,ayıcık da odandaki en güzel köşeden atılıp çöpe yollanmıştır.O oyuncağın hikayesi yatar çöp kovasının dibinde.Yine evinize ilk maaşınızla heves içinde bir teyp alırsınız,içinde nice duygular saklayan,birbirinden güzel şarkıların raks ettiği o teyp,nice danslara eşlik etmiştir.Yıllar geçer,model değişir,şartlar değişir,zaman değişir,o en büyük keyifle yüzlerce anıya eşlik eden teyp çöpe gider.Tüm dostlar davet edilir,onlarca çeşit yemek hazırlanır,masa kurulur,misafirler gelir.Şen kahkahalar ile yenilir,içilir.Gecenin sonunda o sohbetlere meze olan yiyeceklerin artanı da çöpü boylar.İşte en ufak bir kırıntı da bile anı,yaşanmışlık vardır.Bu yüzden çöplerde inanılmaz hikayeler,insanlar saklıdır.Bir de çöpten geçim sağlayan o anılarla dolu objeleri ya da yiyecekleri alıp yeni bir hayata hikaye yetiştiren kişiler vardır.Onların tek bir amacı vardır,yaşam savaşı.Çöpe attığınız bir tokanın bile saklı kalmış bir anısı vardır.Biz de yaşadığımız iyi kötü her şeyi hafıza çöplüğüne atmıyor muyuz?Oysa ne yaparsak yapalım yaşanan her şey hep yerinde olacaktır.Bir çöpün size anlatacak çok hikayesi vardır...