Bizim insanımız misafir perverdir,içimiz yansa onun da gözleri dolar ağlar,gülsek mutlu olsak onun da içi sevinçle dolar.Yemeğini paylaşır,iyi günde kötü günde yanında olur.Olur olmasına da maalesef bazı durumlarda abartır.Benim bildiğim biri doğum yaptığında zaten bayan ağrılı ve uykusuzdur.Neden?Küçücük bir bebek dünyaya gelmiştir ve ağlar durmadan.Zaten dikiş acısı ve uykusuzluk ile cebelleşen kadın dinlenmeye ve yardıma ihtiyaç duyar.Peki bizim insanımız ne yapar?Hayırlı olsun tebriğine gider ama saatlerce oturur,yer içer,güler anlatır da anlatır.Akıl verir.Bu arada hiç düşünmez bu insanların yorgun ve aslında keyifsiz olduğunu.Ziyaretin kısası makbul derler ya doğrudur bu.Lafta değildir.Gerçektir.Hasta ziyareti de aynı boyuttadır.Hastanede dolup taşarlar yakınlar.Börekten baklavaya getirenler mi arasınız,yüksek sesle konuşan mı,yatağına oturup yakın temas ile konuşan mı.Eve çıktıysanız eğer daha bir dert olur hasta ve yakınları için.Gelen giden çay-pasta börek ne ikram varsa yer içer ve saatlerce oturup muhabbet eder.Hiç düşünmez bu insanın dinlenmesi gerek diye.Hele cenazeler tam bir komedi dram.Düşünün o evden cenaze çıkmış.Zaten içi yanıyor insanların.Bu hengamede okumaya gelenlere ikram,yemek veriliyor.Neden? O ev acılı bir ev nasıl yemek yenmesi düşünülebilinir?Hele bir de her okuma sonrası tabaklar çaylar bekleniyor.Bir yandan konu komşu akraba yemek yapıp getiriyor bir yandan gelenler de tüketiyor.BU da bana çok anlamsız ve saçma geliyor.Şimdi bazılarınız diyecek ki ,cenaze yakınları yemek yiyemeyeceği için eşlik edilip acısı unutturulmaya çalışılıyor.Yok böyle bir şey ben söyliyim size.Bir de cenaze evinde saatlerce oturanlar ,bol bol konuşanlar var.Hani bu insanların içi yanıyor,acıları var ben usulca kalkıp gideyim diyen yok.Şimdi şu tabloya bir bakalım.Kaş yapalım derken göz çıkarıyoruz.Bunları düşünmek ve biraz olsun insanları sık boğaz etmeden saygımızı yerine getirip kalkmak gerek.Ziyaretin kısası makbul tekrar söyleyeyim.Bizim halkımız gerçekten abartılı yaşıyor ve düşünemiyor bazı şeyleri .Ev sahibinin durumunu anlayabilmek için kendimizi onun yerine koyalım.Ve artık doğum,sünnet,hasta ya da başsağlığı ziyaretlerinde daha düşüneli olalım.Sonuçta bu ziyaretler sohbet,yeme içme yerleri değil.Bunu unutmadan yaşamak gerek sanırım...