Şöyle bir bakıyorum o kadar çok sınav türedi ki,çocuğundan gencine ,gencinden yaşlısına sınavlara karıldık.Açık öğretim sınavları,ortaokul öğrencilerinin liseye giriş sınavları,liselilerin üniversiteye girebilmek için girdikleri sınav zinciri,ehliyet sınavı,dershanelerde deneme sınavları,konservatuar sınavı,tus sınavı vs. Sınavlarla sınanır oldu yurdum insanı.Bu kadar stres,emek,maddi kamburu düşünecek olursak buna bir çare bulmak gerekir diye düşünüyorum.Öncelikle çocuklar neredeyse ilkokuldan itibaren önünde ki uzun sınav zincirine maraton koşucusu gibi hazırlanıyor.O stres daha o küçücük yaşında omuzuna yükleniyor.Fen lisesi,anadolu lisesi için çocuğun kendi yükünün üstüne bir de ailelerin de baskısı,okul baskısı,dershane baskısı eklenince çocuk hayattan beziyor adeta.Hele bir de sınav sonucu açıklanınca karşılaşacakları var tabi çocuğun.Üniversiteye giriş sınavı zaten tam bir komedi.İstediği bölüme girebilmek için savaşan ergen gençler bir yandan sınav kaygısını bir yandan da ergenliğin getirdiği umarsızlığı bir arada yürütmeye çalışıyor.Çok zor inanın.Uzmanlık sınavları,açıköğretim sınavları da farklı bir yarış tabi.Ehliyet sınavı da son derece enteresan.Sürüş tekniklerini neredeyse teoride öğrenerek ehliyet alıp yollara çıkan insanlar.Bazı işyerleri personel almak için de çeşitli sınavlara tabi tutuyor başvuran kişileri.Aslında hayatımızda pek çok zaman farkında olmadan da çeşitli sınavlara tabi tutuluyoruz.Adı üstünde sınav,ister istemez bir irite yapıyor insanı.Hayatı zorlaştırmak yerine kolaylaştırmak gerekmez mi?

Ülkemizde ki sınav sisteminin de en kısa zamanda düzenlenmesi sanırım çocuklarımızın geleceği ve hepsinden önemlisi ruh sağlığı için hayırlı olacaktır.