Yıllar ne kadar çabuk geçiyor. 

Eski İzmit geliyor aklıma, henüz ne Büyükşehir olmuştuk ne de bu kadar ilçemiz vardı. Ama mutluyduk.  İzmit belediyesinin topu topu 10-15 tane büyük otobüsü, mahallelere hizmet veren bir  o kadar da Magirus minibüsleri vardı. 44 numaraya kadar küçük otobüsleri sayardık. Numaralarını ezbere bilirdik. 45 den sonra büyük otobüsler başlardı. En eski olan 45 numaraydı.. en yenisi de 55 numaraydı , sonradan eklenen otobüsler gelince 63 ve 77 favorimdi. İyi otobüsler 60 evler hattına çalışırdı. Hepsi

Cumhuriyet parkından kalkardı. Çapraz duran duraklar vardı. Ortadaki büfe de tost yaparlardı. 

O zamanlarda İzmit’te herkes birbirini tanırdı. Babamız esnaf olduğu için biz de her gün çarşıdaydık.

O zamanlar babamın bir arkadaşı da otobüs Şoförüydü. Ben de o zamanlar babama otobüs alalım diye yalvaran bir 302 hastasıydım. Okula giderken, eve gelirken, özellikle 52 numarayı beklerdim. 

52 numara şoför Sadettin’di. Sadettin abi adam gibi adamdı. Genelde otobüsler zamanında gelmezdi … ama sadettin her zaman vaktinde gelirdi. Çoğunlukla sabah 10 arabası Sadettin’di. Görev bilincine saygılı ve dakik bir personeldi.

Karakterli adamdı, ne mesaiden çalardı ne de zamandan çalardı. Güzel şofördü Sadettin. Arabasını düzgün kullanır, bakımlarını aksatmazdı. Özellikle takip ederdim. Her zaman temiz ve titizdi. Yormazdı yaşlı otobüsü, gazını ona göre ayarlar, rampada başka yokuşta başka sürerdi 302 yi. Sanki otobüsün dilinden anlardı. Kendisi ne kadar işini seviyorsa bizi de o kadar hasta ederdi otobüslerin gizemli dünyasına.

Motorun sesi bize ninni gibi gelirken, sabahları uykulu gözlerle oturur soğuk  meşin koltuklara, hiç sarsılmadan giderdik. O kadar nazik kullanırdı ki bazen çarşıyı geçipte Mehmet Ali Paşa’da uyandığımızı bilirim. Son durak orası olduğu için aynı otobüsle geri dönüp parkta inerdik. 

Yaşıyorsan selam olsun, öldüysen de nurlar içinde yat Şöfor Sadettin. Ne güzel adamdın sen. Bizi aldığın yerden gideceğimiz yere sağ salim yetiştirdin her zaman.

Şimdi ki Şoförler başka, Sadettin’ler de bambaşka…

Eski Sadettin’ler iyi Şofördü. İş bilen adamlardı. Şimdiki Sadettin’ler otobüsü şarampole uçuran cinsten.

Oturduğu koltuğun hakkını verecek kadar uzmanlıkları yok. Ne otobüse hakim ne rampaya, ne yokuşa.. ne kendini tanıyor ne yolcuyu… şimdiki Sadettin’ler tuttuğu direksiyona  yabancı..  yaptıkları işe uzak..  Aldıkları emanetleri bırakacakları yere sağ salim götürme becerileri eksik.

Sadettin abi üzerinden bakalım, hangimiz işimizi onun kadar doğru yapıyoruz, hangimiz alanımıza o kadar hakim, mesleğimize saygılıyız. Şimdiki Sadettin’ler hep medyatik hep havalı… Hepsi sosyal medya yıldızı. Ama olmuyor Şöfor Sadettin. Olmuyor.. yerin dolmuyor..

Ne şoförler eski Şoförler  ne de Sadettin’ler eski Sadettin’ler değil…