Nisan ayı “OTİZM FARKINDALIK” ayı olarak 2008 senesinde Birleşmiş Milletler tarafından tüm dünyada kabul edilmiştir. Bende izin verirseniz bu haftaki yazımda otizm tanısı alan oğluma seslenmek istiyorum…….

Canım Oğlum…..

Sen bu dünyaya bir şeyler öğretmeye geldin bana. Her şeyin benim istediğim gibi olmadığını öğrettin önce. Senin gözlerindeki ışığa vuruldum ben. İnsanın içine içine işleyen gözlerin hele o gülümsediğin zaman yanaklarında oluşan gamzelerinle büyüledin beni. İstesemde bazı şeyleri değiştirmenin mümkün olmadığını öğrettin bana. Dayatmamayı senden öğrendim, kabullenmeyi ama kesinlikle pes etmemeyi, ümidimi asla kaybetmemeyi, sen öğrettin bana oğlum….

Otizm koskoca bir soru işaretiydi….Karanlıklarda yitip gitmiştim seni kucakladığımda, yanımdaydın ama benimle değildin. Bilmediğim, görmediğim, anlamadığım bir yerlerdeydin. Tut dedim ellerimi, tut ve biradım at çık o karanlıktan uzat elini ve yürü benimle canım oğlum….Güven bana mevlam bana sağlık verdiği sürece seni asla yarı yolda bırakmayacağım. Otizm tanın konduktan sonra günlerce, aylarca, yıllarca dua ettim Allaha, ne olur oğlumu iyileştir diye, benim de oğlum diğer çocuklar gibi normal olsun diye, iyileşsin diye….Çok geç anladım senin iyileşmeyeceğini. Sen asla iyileşmeyecektin anladım sonunda bunu…Çünkü hasta olan sen değildin ki,benim düşüncelerimdi hasta olan. Sen sadece farklıydın bildiğim ve tanıdığım herkesten hepsi bu…..Bunu farkettiğimde de bir başka baktım sana, bir başka yaklaştım yanına..Gece ne kadar karanlık ve fırtınalı olursa olsun ertesi sabah güneş açıp hava güllük gülistanlık olabilirmiş gözlerimle gördüm .

Aslında bana diyordun ki” anne ben hasta değilim, ben farklıyım senden hepsi bu.Ne olur kabul et farklılığımı ve korkma bu farklılığımdan. Farklılığıma saygı duy ve beni destekle. Olumsuzluklarımı gidermemde bana yardımcı ol. Bana yol göster, yaşam rehberim ol, farklılıklarımı olumluluğa çevir ve geliştir. O zaman göreceksin ki hayat kalitemiz daha iyi olacak ve yaşam hepimiz için daha yaşanılır kılınacak”

Ve….dinledim seni meleğim...Dinledikten sonra hayat kalitemizin ne kadar arttığını ve bana kattığın o eşsiz değerlerle seninle birlikte hayata tutunmanın ne kadar güzel olduğunu gördüm. Hatta daha da fazlası şımarmaya başladım. Çünkü bana kahvemi yapıyorsun, yemek zamanı masamızı kuruyorsun, odanı kendi temizliyorsun, yani artık bizim dünyamızdasın…….

Evet belki “benden sonra ne olacak” endişem hiçbir zaman kaybolmayacak ama

Bugün yine eleleyiz ya canım oğlum yarın mı Yüce mevlam bugün seni bana emanet ettiğine göre o zamanda senin için en güzelini yapacaktır.

İyi ki hayatımdasın YAŞAM SEBEBİM…