Çalışan,okuyan,koşturan çevremdeki insanlara bakıyorum herkes aynı konuda hem fikir,zamana yetişemiyoruz.O kadar hızlı akıp gidiyor ki tutmak mümkün değil.Diyorum ki,bizler tüm gün koşturuyoruz o yüzden vakit bu kadar hızlı geçiyor.Hatta evinde oturan bir kaç yakınımla sohbet ederken,bundan bahsettim.Onlar için zaman o kadarda hızlı değildi hatta özellikle gece bitmek bilmiyordu.Konuştukça yalnızlığın ne kadar zor olduğunu,insanın insana gerçekten ihtiyaç duyduğunu aon derece net bir şekilde anladım.İnsanoğlu genç iken yalnız kalabiliyor.Çünkü uğraşları var,çalışıyor veya okuyor,arkadaşları ailesi var yanında ve tüm gün aktif geçirdiği için akşam yalnız da kalabiliyor.Yaşlanınca öylemi. ? Asla değil.Hele ki hayat arkadaşınızı kaybettiyseniz yalnızlık dolu dolu işliyor içinize.Çocuklar,torunlar hepsi ne kadar gelip gitse de kendi evinde kendi hayatında.İşte bu yüzden zaman,kafasına göre takılıyor .Sana ayrı bana ayrı geçiyor zaman.Ben işe güce yetişemezken sen saatleri sayıyorsun bitmiyor diye.Herşeye rağmen zaman yine de hızla eritiyor vaktimizi.Zamanı ve hayatımızı iyi kullanmak gerek.Hep söylerim,sevdiklerimize doyamadan yaşıyoruz.Sanki milyonlarca yılımız varmış ve sevdiklerimiz hiç yaşlanmadan bizi bekliyor gibi zamanı hoyratça tüketiyoruz.Zaman akıyor ,en azından ,ucundan tutmaya çalışın...