Kendimize gelince yaptığımız bir hatayı hemen ört bas eder,savunmaya geçeriz.Oysa ki başkasının yaptığı hatayı büyütür,insafsızca yargılar hatta hiç söz hakkı vermeden
yargılarız.neden?Acaba korunma ve koruma metabolizmamız sadece kendimize ve sevdiklerimize mi işliyor?İçinde bulunduğumuz hayatın ,yaşamın tam ortasında biz ve çevremizde bir sürü insan.Bu insanların içinde çok da sevmediklerimize ya da hırs duyduklarımıza veya kıskandıklarımıza mı yargısız infaz yapıyoruz?Her ne olursa olsun önce dinlemeli insan.Sonra dinlediklerini ve yaşadığını örtüştürmeli.Zaten karşınızdaki yalan mı söylüyor anlarsınız o kendini bir şekilde ele verir.En önemli şey dinlemeden anlamadan karşınızdaki kişiye yaptığınız haksızlık olacaktır.Önyargı dünyanın en kötü üç huyundan biridir.Diğeri de kibir ve kindir.İnsanlara suç atmak çok kolaydır.Ya da iftira.Yapılan bir iftira,yalan ya da suçlama ile o an için kendinizi kurtarabilirsiniz.Ya sonra?Eğer biraz olsun vicdan var ise o sizi tırmalamaya başlayacaktır.Vicdanınız rahat ise söylenecek ya da yapılacak bir şey yok zaten.Bahsettiğim hırs,kin ve iftira her ortada her şekilde karşınıza çıkabilir.Eş,iş,çocuğunuz vs.Bu tarz olaylar yüzünden nice evlilikler bitti,cinayetler işlendi,şiddetler uygulandı,evden kaçan nice gençler oldu,işinden atılan insanlar ve daha niceleri.Maalesef dedikodu ,bire beş katarak anlatmak insan olarak bünyemizde var.Yapılan dedikodunun,yapmıştır o diye savrulan cümlelerin sonu nereye gidiyor düşünmek lazım.Ayrıca bu dünyada yaşattığınızı mutlaka sizde yaşarsınız.Boşuna dememişler "alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste".Başınıza bir ey gelir ise önce bir düşünün,mutlaka bir yerde bir hata yaptınız ve bedelini ödüyorsunuz.Siz siz olun ah almayın yargısız infaz yapmayın...