İnsan olarak hepimiz ortama göre uyum sağlamak toplum içinde uyumlu yaşayabilmek için ,içimizden geldiği gibi konuşamaz ya da hareket edemeyiz.Gerekli olan bu mu ?Evet tabi ki bu.Ancak bir düşünelim herkes istediği gibi hareket etse ve konuşsaydı ne olurdu? Çok ilginç şeyler olabilirdi.Tatlı ve pembe yalanlar yerini keskin cevaplara bırakırdı.Aklımızdan geçenlerin dilimizden çıktığını bir düşünün.Tam bir karmaşa ve kaos olurdu.Çok komik şeyler yaşanırken büyük kavgalar tartışmalar da oldukça fazla görülürdü.Amirinize,kayınvalidenize,öğretmeninize,doktorunuza,babanıza içinizden geldiği gibi aklınızdaki her şeyi cesurca söylediğinizi bir düşünün.Peki sizce doğrusu nedir?Bence sınırları aşmadan ama bastırılmadan da ortasını bularak yaşamak gerek aslında.İçimize attığımız ve söyleyemediğimiz her nokta bize aslında zarar veriyor.Abartmadan,uygun bir dille en azından saklı kalan gerçek düşünceleri bir şekilde aktarmak lazım karşımızdakine.Bir de aslında katılmadığınız halde karşınızdakinin fikrine katılıyormuş gibi tiyatro çevirmek yerine kırmadan ama kendi özünüzce fikrinizi söylemek daha mutlu edecektir sizi.Tabi yine söylüyorum abartmadan.Toplumun bir düzeni var.Saygı ve sınırlar çerçevesinde yaşamak mutlaka olması gereken benim bahsettiğim,kendi benliğimize uygun olabilmek.Herkes konuşuyor olsa aslında gerçekler çıkar ortaya.Kimse iki yüzlü olmaz.İçinden ne geçiyor ise söyle .O zaman çok kalp kırılırdı.Galiba biz pembe bir dünyada yaşamaya alıştırdık kendimizi.Belki de böyle olması daha güzel...