Hayat okadar acımasızca çalıyor ki ömrümüzü ,ve o kadar hızlı değişiyorki herşey,yetişmek çok zor.Eskiden bir çift kırmızı çizme almak için bayramı bekleyen,elimizde poşetle kapı kapı dolaşıp şeker ya da bozuk para toplardık.Paylaşırdık herşeyi.Ekmeği,suyu,sohbeti,gülmeyi...Yarım gündü okul o zamanlar,kalan zamanda sokağa çıkar,saklambaç,yakan top oynardık.Komşu demek her şeydi.Anne gibi,abla gibi korur kollardı.Bakkallar vardı.Tartısında peynir,zeytin tartardı.Açık bisküvi,leblebi tozu alırdık.Şişe gazoz,naneli golden sakız alırdık.Çok güzeldi her şey.Sanki daha temiz,daha mutluydu hayat.Jetonla çalışan ankesörlü telefonlarda saat verir öyle konuşurduk sevgilimizle.Sinemaya gitmek en büyük mutluluktu.Ailemle her Cuma akşamı sinemaya giderdik.Bambaşka bir sevinçti bu benim için.Eskiyen minibüsler vardı,muavinler bağırır müşteri toplardı.Video vardı.Vhs ya da Beta kasetlerde filmler...İnsanlar birbirine yardım eder,hal hatır sorardı.Eskiden her şey daha güzeldi sanki.Vatkalı kazaklar,yarasa kollu bluzlar,uzun belli pantolonlar,sallanan kocaman küpeler,kabarık saçlar..
Daha bir güzel daha bir havalı.Müzik setleri,teypler ve ünlü şarkıcıların kasetleri.Evlerden müzik sesleri yükselirdi.Dedim ya eskiden daha mutlu evler gülümseyen yüzler vardı.Şimdi bakınca özlüyorum ben o günleri,eskiyi,eski olan ama anlamlı her şeyi..