İnsanoğlu yaşarken hayatın ve yaşamın aslında ne kadar değerli olduğunu hiç anlamaz.Ta ki başına kötü bir şey gelmedikçe.Hep söylemişimdir hayatımız o kadar kısa ve hızlı ki,sevdiklerimize,kendimize bu süreçte ne kadar zaman ayırabiliyoruz ?Ölüm aslında hep ensemizde.Sevdiğimiz birini kaybettiğimizde bir silkelenip kendimize geliyor,yine kendimizce bunu,şunu yapmıycam bundan sonra bunları yapıcam gibi kararlar alıyoruz.Ancak bir kaç hafta içinde o da en geç,yine eskiye dönüyor her şey.Eğer elimde sihirli bir değnek olsaydı ölmeden önce neler yapardım diye düşündüm.Sizinle paylaşmak istedim.Çalışma hayatı ve ev hayatı son sürat devam ettiği için ,öncelikle tüm akraba ve arkadaşlarımı görür onlarla vakit geçirirdim.Çok merak ettiğim Mısır'ı görmeye gider,kilo problemi yüzünden yiyemediğim çikolata ve tatlıları bol bol yer, evimdeymişim gibi sokakta eşofman tişört ile gezerdim.Köyleri gezer,dağlara çıkar,deniz kenarında yaşardım.Sandalla balık tutar,çocuk gibi salıncakta sallanır,gökyüzünün aslında ne kadar mavi olduğuna bakardım.Çıplak ayakla çimlerde oynar,ağaçlara tırmanır elma toplardım.Uçurtma uçurur,yoldan geçen insanların elinden tutar hep birlikte şarkı söylerdim.Daha pek çok şey yapardım her halde.Şimdi dikkat ettim de bunları yazarken bile yüzümde tatlı bir gülümseme oluştu.Gülümserdim ben ölmeden önce...

Hiç bir şeyi düşünmeden,huzur içinde gülümserdim sadece.

Sevdiklerime sımsıkı sarılır,kokularını derin derin içime çeker,gözlerinin içine bakar hafızama bakışlarını kazırdım.Ve bilirdim ki burada bu hayatta doyamasak da sevdiklerimize ve sevdiğimiz her şeye,sonsuz bir yaşam var öbür dünyada .İşte orada her şey çok daha güzel olacak der içimden umutsuzca ayrılan ruhumu ikna ederdim....Ölmeden önce gökyüzüne bakar , derin bir nefes alır göğsüm patlarcasına haykırırdım...

"Ey dünya sen beni döndürmedin ben seni döndürdüm avucumda..."