Ayrılık insanoğlunun yaşadığı ölümden sonraki en büyük acıdır.Sevdiğinden,eşinden,çocuğundan,anne babadan ayrılmak ...Ayrılığında çeşitleri var tabi.Asker ayrılığı mesela.Vatan borcu için evladınızı başka bir şehire gönderiyorsunuz.Sağ salim de gelebilir,şehit de olabilir.Temennimiz sağ salim dönmesi tabi.Kızınızı evlendirirsiniz.Masadan bir tabak eksilir,yatağı yorganı kaldırılır,eve tatlı bir hüzün düşer.Çocuğunuz üniversiteyi kazanır,herkes çok mutlu olur.Gel gelelim evladınızı okula yolcu etmeye ,işte o zamanda mutlu bir ayrılış yaşanır kalplerde.Eşler anlaşamaz ve boşanmaya karar verir.Birlikte davullu zurnalı yapılan düğün,bebeğinizi ilk elinize aldığınız o anlar biter yerini nefret ve öfkeye bırakır.Bu da acı bir ayrılıktır.Hele ki çocuk var ise eşlerden velayet hangisinde ise şanslı olandır.Çünkü karşı taraf çocuğunu haftada bir görecektir ya da daha uzun zaman aralıklarında...Bir de sevdiğinden ayrılanlar vardır.Birleşemez,evlenemezler.Birileri onlari saçma sebeplerle bazen de haklı sebeplerle ayırır.En acı ayrılık ölüm ayrılığıdır.Bir daha sevdiğimizi göremez,elini tutamaz,yanağını öpemeyiz.Sarılamaz ,konuşamaz,gülemeyiz.Tamamen kaybederiz.Engüzel ayrılık ise kötü bir şeyden ayrılmaktır.Örneğin bir hastalıktan,size zarar veren birinden gibi...Ayrılık ah ayrılık aman ayrılık her bir dertten ala ...Ayrılık yaşamak ayrılığı yaşamak zordur kısacası...