Kocaeli'de 25 senedir basın sektörünün içindeyim.İlk önce özel radyolar sonrasında yerel kanallar ve köşe yazarlığı.Basın sektöründe alaylı ya da mekteplisinizdir.Ben bu işin alaylı olan kesimindenim.Bu güne kadar yaşadığımız zorlukları bir o kadar da yaşanan unutulmaz anıları düşündüğünüzde bu sektörden neden kopulamadığını anlarsınız.Kocaeli gazeteciler cemiyeti gerek şimdiki başkanımız gerek ise önceki başkanımız döneminde özellikle sıçrama yapmış bir çok gelişme ve değişim bu dönemde yapılmıştır.Ulusal basın farklıdır.Bir işi orada 10 kişi yapar.Yerel basın da ise tam tersidir.Bir kişi 10 işi yapar.Ücretler arasında da uçurumlar vardır adeta.Ulusal basın çalışanı meslektaşımız yerele bakış 3-4 kat daha yüksek maaşla çalışır.Yerel basın demek halkın içinde birebir aile gibi olmak her türlü zorlukla tek başına mücadele etmek demektir.Her sene 16 Ocak Basın Onur Günü'nü çok şanslıyız ki kendi ilimizde kutluyoruz.Ve bir çok önemli ismi şehrimizde ağırlıyoruz.Kogace'nin canla başla çalıştığından hiç şüphem yok.Arkadaşlarımız aşkla yapıyor bu görevi.Bu yüzden kendilerini ve emeği geçen tüm dostları bir kez daha yürekten tebrik ediyorum.Çok paralarla az iş yapmak yerine az paralarla çok iş yapılıyor bu şehirde.Yerel basının yeri hep bir başkadır.Emek,yürek,sevgi vardır yerel basın çalışanlarında.Para ,menfaatler yoktur yüreklerinde.Her meslekte olduğu gibi tabi ki bu mesleği de kirletenler var maalesef.O yüzden bu kişileri es geçerek yazıyorum basın mensubu olmanın nasıl bir duygu olduğunu.Ömrüm yettikçe ,sağlığım el verdikçe ben bu şehirde bir basın
mensubu olarak yazmaya devam edicem.Şimdiden tüm meslektaşlarımın basın onur gününü kutluyorum.Başarılarına başarılar katmalarını temenni ediyorum.